Ben bu fotoğrafı tesadüfi çekmiştim. Yani, uğraşmadım değil aslında. Hızlı hızlı yürüyen bu yaşlı adamı, önüme başka birileri çıkmadan çekmek kolay olmadı. Dar bir sokakta, bir sürü insanla yürürken fırsat kovaladım. Ama tesadüfiydi. Tesadüfen gördüm onu, önceden ayarladığım bir model değildi. Önceden ayarlanmış mizansen yoktu. Tesadüfen yanımdaydı makinem. Filmli makine, çeksem de düzgün çıkar mı, yanar mı acaba poz diye düşündüm. Sonra bir an önümdeki herkes kayboldu, bastım, klik. 

Tesadüfen yanmadı poz.

Şimdi bakıyorum, fotoğrafta üç adam var. Hayır, arkadakiler figüran. Fotoğrafta üç adam var. Benim elimden çıkmış bir fotoğrafın, o an göremediğim bir şeyi şimdi yüzüme vurması. Siyah paltosu, bastonu, şapkası ve uzun boyu ile yanımdan geçip giden bu yaşlı adamı, o an nedeninden bile emin olmaksızın bir kareye sıkıştırma telaşındayken, tam yakaladığım anda orada olan iki adamı görmemişim. Soldaki adam, balık götürüyor. Balıklar sıcak, balıklar yenecek. O yemeyecek, başka biri yiyecek. O götürüyor. Yetiştiriyor işte. Soldaki adam, hep bir şeyler yetiştiriyor. Sen gibi, ben gibi, o gibi, herkes gibi. Sağdaki adam, bakıyor. Ben de biliyorum, o an sadece bana bakıyor. “N’apıyor bu?” diyor. “Kimi çekiyor?” diyor. “Beni mi çekiyor?” diyor. Sıra bende, şimdi ben ona bakıyorum. Dükkan sahibi. Merak ediyor, benim dükkanıma mı gelecekler diye merak ediyor. Gelsinler diyor. O gelmezse, başkası gelecek. Ama buyurun, siz de oturun. Bekliyor işte. Sağdaki adam bekliyor. Sen gibi, ben gibi, o gibi, herkes gibi.

Esas adam, esas evet. Ben onun peşinden gittim. Uzun boylu, siyah paltolu, bastonlu, şapkalı, yaşlı adam. Sol omuzundan düşüyor paltosu biraz, umursamıyor. Poşeti de var elinde, içinde ne var? Neyse ne, götürüyor. Yanında götürüyor. Gidiyor. Sadece poşeti ile değil, her şeyiyle gidiyor. Esas adam gidiyor. Yetişene bakıyor, bekleyene bakıyor, bana bakıyor, sana bakıyor, sırtını dönüyor, pelerini sırtında, gidiyor. Sen gibi, ben gibi, o gibi, herkes gibi.

Ve diyor ki, şimdi gelme peşimden.