Temmuz 05, 2013

uyumadım. henüz.

fikirlerimden de, sahip olduğum için kendimce övündüğüm farkındalığımdan da memnun değilim. gene de başka türlüsünü istemezdim. biri olmasaydı diğerleri de olmazdı. birbirini doğurdu hep. doğurmaya da devam ediyor. doğumun mucizevi bir şey olduğunu düşünmüyorum. bazı fikirler doğarken, tıpkı bebeğin doğumda annesine verdiği acı kadar acı veriyor sahibine. sonrasında getirdiği bir mutluluk ya da bu acıya değer diyebileceğimiz bir ödülü de yok üstelik. tam tersi, sizinle olmaya devam ettikçe boğan cinsten. kurtulma çabaları ise hep bir sonrakine gebe.
yağmur ormanlarında yaşayan bazı kabile insanlarının, başka besin kaynakları olmadığı için maymun yakalayıp yedikleri bir belgesel izledim. sonra birinin bir yazısını okudum; yüzleştim. ardından cama çıktım, balkon demirine bir güvercin kondu. durdu, durdu. güvercinler hisseder. bunu bugün uydurdum. uydurduğum bir şeye inanmak benim en tabii hakkım. bugünden sonra, güvercinler hisseder. o gitti, ben de içeri girdim.
belki uyurum. henüz değil.

Hiç yorum yok: